Dywłjus' ja na nebo ta j dumku hadaju:
Czomu ja ne sokił, czomu ne litaju,
Czomu meni, Boże, ty kryłec' ne daw?
Ja b zemłju pokynuw i w nebo zlitaw!

Dałeko za chmary, podali wid switu,
Szukat' sobi doli, na hore – prywitu,
I łasky u zirok, u soncja prosyt',
U switi jich jasnim wse hore wtopyt'.

Bo doli szcze zmałku zdajus' ja nełjubyj, –
Ja najmyt u neji, chłopcjuha prybłudnyj;
Czużyj ja u doli, czużyj u łjudej!
Chiba ż chto kochaje neridnych ditej?..

Tak dajte ż bo kryła, orłyni ti kryła,
Ja zemłju pokynu i na nowosiłlja
Orłom bystrokryłym ja budu litat'
I w switi cim jasnim sebe pokazat'!
I doli szukat'!..