Bezmeżneje połe w sniżnomu zawoju,
Och, daj meni obszyru j woli!
Ja sam sered tebe, łysz kiń pido mnoju
I w serci nesterpniji boli.

Nesy ż mene, konju, po czystomu połju,
Jak wychor, szczo tutka huljaje,
A czeń, uteczu ja wid łjutoho bołju,
Szczo serce meni rozrywaje.