– Zori jasniji, misjacju mij, chto tut zi mnoju?
– Nicz opustyłas' i tycho ide swit za wodoju...
– Czujesz, skaży meni swoje im’ja!
– Dawno zabuw i ne znaju, chto ja.
– Daremno.

– Chłopcze, ozwysja, chody-no sjudy, hljań meni w oczi!
– Szczo ż ty pobaczysz? Łysz zorej wohni – widbłysky noczi.
– Znajesz, ja pewno czekała tebe...
– Ni, bo w meni wże niszczo ne żywe.
– Daremno...

– De ty, p’jankaja spokusnycja sniw, szczo ty bażajesz?
– W czystomu switli zirok rozkażu pro te, szczo ne znajesz.
– Ta szczo ż ja ne znaju? Ja – sokił i kruk!
– Ja połonju tebe niżnistju ruk...
– Daremno!

– Bo ja łysz spoczynu i dali złeczu w nicz burewijem!
– Stij! Zupynysja! Tak prosto pity ty ne posmijesz!
– Moje spasinnja – nestrymnyj polit...
– Moje żyttja – Zaczarowanyj swit.
– Daremno...