Chodjat' po Ł'wowu czutky zahadkowi,
Chtos' jich roznosyt' ta wynnych nema.
Każut' kohos' tam wtopljat' u krowi,
Każut' za kymos' płacze tjurma.

Każut' u Ł'wowi wwedut' stan wijs'kowyj,
Z wsjakymy izm-amy bude wijna.
Każut' dowoli ne bude j soli,
M’jasa i masła wże j nyni nema.

Pryspiw:
"Hańba!" – kryczyt' jurba,
"Wsim bjurokratam z partaparatu hańba!
Funkcioneriw wsich na smitnyk,
Suczasnoji ery wsich do chołjery! Hańba! Hańba!"

Każut' w narodi mowa ne w modi,
Buło b łysz sało i kowbasa,
U mahazyni i żowto-syni
Znyknut' znamena nacze rosa.

Każut' u Ł'wowi duch mitynhowyj
Kryła rozprawyw mow chyżyj ptach,
I znow dadut' wołju kyjam humowym,
Na ektremistiw nażenut' strach.

Pryspiw

Każut', szczo skoro w sławnomu Ł'wowi
Perebudowi pryjde kinec',
I szłjut' tełehramy do Horbaczowa,
Każut' w miliciji rwet'sja terpec'.

Pryspiw

Czutok dowoli w naszomu Ł'wowi,
Czas nespokijnyj, ruch, borot'ba.
Dumaj pro wnesok w perebudowu,
Szczob ne poczuty w spynu: "Hańba!"

Pryspiw