Kazała maty małomu synu:
Odyn ty w mene, ne jdy tudy,
Zahynut' prosto za Ukrajinu,
Ta panuwat' budut' dali katy.

Twij pra-pra-pradid pid Beresteczkom
Spoczyw nawiky miż czerepiw.
Inszym hatyły tu Sułu riczku,
Toj wpaw za Kyjiw, a toj za Ł'wiw.

Hirkyj jich podwyh, nema herojiw,
Nemaje doli, nema j mohył.
I des' u poli rżawije zbroja,
I słowo wiszcze prysypaw pył.

A syn ne wiryt', syn mamu prosyt':
Pustit' że mamo, bo muszu jty.
Wże wrażi kuli znow druziw kosjat',
I znow pałajut' naszi chaty.

Bo did i bat'ko buły synamy
I też ne mały po sto żyttiw,
Ta jszły do boju i pomyrały,
Z błahosłowennjam materiw.

Jak nastupała łycha hodyna,
I byw na społoch cerkownyj dzwin,
To znow wstawała wsja Ukrajina
Z-pomiż hrobiw, z-pomiż rujin.

Tak numo ż, brate, z nowoji ery,
Z Karpats'kych hir, z Dnistrowych wod,
Nas nazywajut', szczo my bandery,
Tak dowedimo ż, szczo my narod.