A szczo ja kazaw, baczysz – rozwijałys' chmary.
Bilsze niszczo ne stojit' pomiż naszych serdec'.
Można w najdalszyj kutoczok teper zakynut' hitaru,
Tilky skazaw Czornowił: "Borot'bi ne kinec'".

Otże szcze rano nam myła puskatysja w tanci,
Hljań-no na watru, szczo on-de horyt' za horbom.
To ne opryszky, i ne rusałky, i ne powstanci –
W temnomu lisi pałyt' tam archiwy obkom.

Ty wże hadała, szczo wreszti skinczyłys' trywohy,
Ty wże wzjałas' nakrywaty swjatkowyj nasz stił.
"Do ostatocznoji duże dałeko nam wsim peremohy,
Doky ne znyszczenyj woroh", – skazaw Czornowił.

Toż schamenimos', bo zowsim ne slid peredczasno radity,
Szczo wże ne wysyt' nad namy toj serp z mołotkom.
Zamist' do kina pidemo z toboju s'ohodni na mitynh,
W temnomu lisi sze dije pidpilnyj obkom.

Mow awtomata ne wypuszczu z ruk instrumenta,
Musysz kochana czekaty do kraszczych czasiw.
Ot oberemo dostojnoho my prezydenta,
Kandydatura wże je – to pan Czornowił.

Otże szcze rano nam myła z toboju puskatysja w tanci,
Hljań-no na watru szczo onde horyt' za horbom.
To ne rusałky, i ne opryszky, i ne powstanci,
W temnomu lisi pałyt' tam archiwy obkom.