Poczekaj, poczekaj, poczekaj, moja myła, szcze troszky,
Łycholittja mynut', ty zabudesz peczali, mow son.
Stjah zasjaje nad namy w kolorach pszenyci j wołoszky,
I ostannij sowits'kyj sołdat peretne nasz kordon.

Hidnu widsicz damo my usjakym neproszenym hostjam.
Do Moskwy bilsz nikoły ne pidemo my na pokłon.
Perejdemo do rynku, wałjuty. Rozpustym kołhospy.
I ostannij sowits'kyj sołdat peretne nasz kordon.

Usmichnysja, kochana. Wkrajina wże skoro powstane!
J załunaje cja pisnja wid Sjanu samoho po Don.
Postamenty poznosym, a tym, komu treba, postawym.
I ostannij sowits'kyj sołdat peretne nasz kordon.

Ne budesz narikaty ty bilsze na Radu Ministriw,
Z spożywac'koji knyżky ostannij widirwesz kupon.
Bo bude w mahazynach horiłka, i bude szczo jisty.
I ostannij sowits'kyj sołdat peretne nasz kordon.

I wże skoro z toboju my raptom prokynemos' wranci,
A Werchownaja Rada pryjmaje pro własnist' zakon.
I stojit' na trybuni Krawczuk Łeonid w wyszywanci.
I ostannij sowits'kyj sołdat peretnuw nasz kordon.

Otodi wże, kochana, widkynuwszy wsjaki wahannja
I pozbawywszys' strachu j bezhłuzdych starych zabobon,
My nareszti z toboju serjozno zajmemsja kochannjam,
Jak ostannij sowits'kyj sołdat peretne nasz kordon.