Czy ty wże zabuła, czy szcze pam’jatajesz?
Zdajet'sja ż bo stilky wże czasu probihło,
Tu chatu w seli, de żyw mij towarysz,
Dorohu zakurenu, jabłuka styhli.

Zwilnywszy awtobus, nasz natowp krykływyj
Wyhaduwaw rizni witannja i tosty,
Szczob buw imenynnyk wesełyj, szczasływyj –
Seło dywuwałys' nebaczenym hostjam.

Babusi szeptały: "To szo za war’jaty",
Ta my ne zważały – nam weseło buło,
I hurtom zajszły do hostynnoji chaty.
Czy ty pam’jatajesz, czy ty ne zabuła?

Nemow ditłachy my bawyłys' w żmurky,
Dopoky hospodari stił nakrywały,
I chłopci hanjały naljakanu kurku,
I złoho Sirka zadobrjała ty sałom.

A potim poczałysja huczni zabawy:
Spiwały piseń my, aż derły horljanku,
Pid skrypku j hitaru usi tancjuwały
I pyły końjak iz zwyczajnoji szkljanky.

My p’jani buły, a czy prosto szczasływi,
Szczo nawit' zemli pid nohamy ne czuły,
Zakochani wsi my u prostori płyły.
Czy ty pam’jatajesz, czy ty ne zabuła?

A potim skinczyłysja dowhi rozmowy
I słuchatys' struny wże ruk perestały.
Hospodari nam postełyły w stodoli –
U chati ż bo zwisno wsim miscja ne stało.

P’jankym aromatom nas szczyro zustriło
Szcze zowsim nedawno nakoszene sino
I ja ciłuwaw twoji ruky i wiji,
I huby twoji, i twoji kolina.

Nas niżno p’janyło czariwne te sino
J tremtiło bażannja u kożnomu słowi,
W małeńkij stodoli i stelja, i stiny –
Wse znykło w szałenomu wychri łjubowi.

A zranku nichto nas ne mih rozbudyty,
Kazały, szczo my buły nacze w durmani.
Piszły na awtobus. Jak jim pojasnyty,
Szczo my buły prosto wszczert' powni kochannja?

Czy myt' tu czariwnu iszcze pam’jatajesz,
Jak niżno ustamy płecza ty torknułas'?
Do stanciji nas prowodżaw mij towarysz.
Czy ty pam’jatajesz, czy ty wże zabuła?..