Czy my krajina rabiw?!
Ne robit' kruhłych oczej
Panowe ta panni.
Bo wże rokiw stonadcjat'
My płaczemos' kripactwom...
Bo, jakyj że mużyk,
U zdorowomu hłuzdi i ne inwalid –
Dobrowilno widdast' swoju babu u rabstwo!

Można tut spereczatys'.
"Pro" prywodyty istyn do Czornoho morja.
Pro nowi horyzonty, czy doli kułak.
Ałe jich wże ne sotni, ne tysjaczi,
A miljony!
Zakładajut' i doli, i tiła swoji –
Za p’jatak.

Pryspiw:
Nu a my –
Widhrużajem towarom żywym eszełony!
I za pywom rozkruczujem temu,
Szczo wse w nas ne tak!
I czekajemo pensij wid Roksołan,
Z-za kordonu.
I chwataje ne tilky na chlib,
Nu a szcze j na kabak...

I proroczat' na szpaltach usich
Faryseji.
Szczo, mow, poczawsja!
Wełykyj chochłac'kyj ischod!
Ałe to ż ne z połonu
Wywodjat' narid swij.
Nowojawłenni Mojiseji.
A w pustełju płjundrujut'
Kwituczu krajinu j wełykyj narod!

Pryspiw

Obezpeczym Jewropi
Żonamy swojimy
Dostojnuju starist'!
Nu i chaj zarobljat' kopijku.
Potom, hłumom swojim.
Dlja ubohych syrit.
I todi wże spokijno –
Het' portky, mużyky!
Pidperezujs' podołom.
Obrostaj rohamy!
Sława panstwu zamors'komu,
Szczo wzjałos' obnowljat' swiżym henom
Kozac'kyj nasz rid!

A twij pradid,
Pokruczuwaw wusa stepenno.
I wkłonjatysja mih,
Łysz meczu j bojowomu konju.
I koły stawyw nohu swoju
U stremeno –
I Car'hrad,
I Paryż,
I Rawena
Wkłonjałys' jomu!

Pryspiw

Ja – takyj jak i wsi.
J w mene z budnem
Wijna nezdołanna.
I ne jasno iszcze do sych pir chto – koho.
Ta koły win bere mene u łeszczata,
To powtorjuju wam i sobi.
"Ty – mużyk.
Ty ż – mużyk!
Wstań za płuha, za werstak czy za kulman,
Ni – to szabelku u ruku wiz'my.
Ałe ruk ne wpuskaj bezporadno.
J ne ukropłjuj zemelku swjatuju
Sopljamy, pardon, j sliz'my!

Bo twij pradid,
Pokruczuwaw wusa stepenno.
I wkłonjatysja mih,
Łysz meczu j bojowomu konju.
I koły stawyw nohu swoju
U stremeno –
I Stambuł,
I Berlin,
I Warszawa
Wkłonjałys' jomu.

Pryspiw