Dożyły, – stały Hospoda diłyt'.
Ne te, szczob błyżcze chrest joho jim staw czy słowo.
Ta ot znajszowsja błazeń – kynuw kłycz.
Szczo treba tiło podiłyt' chrestowo.
To, wydno, je taki łukawiji czasy.
Koły skazaw brat bratu ce – moje, i ce – moje.
I chrest na hrudjach – pałycej staje.
I b’je u hrudy brata.
I kożnyj znaje istynni słowa,
W jakych ni słowa, ni Chresta – nema.
Nu a wid nych – łysz zlist' i żaha krowi.
Szcze wczora – widrikałys'.
Nyni – diłym kupoła.
Aż Matir Boża – korczyt'sja wid bołju.
Wełykyj mij narid – szcze je tołpoju.

Ja znaju tak –
Szcze wczora, zawtra, nyni –
Ja zawżdy radyj istynnij łjudyni.
W jakoji słowo – słowo, diło – diło.
W jakoji ne smerdyt' ani dusza, ni tiło
Hordyneju, zachłanstwom ta brechneju.

Na switi złe tworyt'sja pid "Amiń"
Z czasiw szcze tych, koły łukawyj zmij
Spokusoj Jewy wywiw łjudstwo z raju.
Ukusom Jewy wywiw łjudstwo z raju.
Z łjubowi brata wbyw nedobryj Kajin.
Z łjubowi brata wbyw nedobryj Kajin.
W hordyni łjudy nasmichałys' z Noja.
Za szczo Hospod' jim widpuskaw hrichy
Pekelnoju wodoju.
A z czasom w Rymi – widpuskały hrich za hroszi...
A my tut podiłyłys' na hożych ta nehożych,
I – b’jemos'. I – b’jemos'. I – b’jemos'.

Ja znaju tak –
Chto pered snom
Promjamłymt' tupo "Otcze nasz",
Toj – hrisznyk może bilszyj toho,
Chto szcze ne moływsja.

Pryjmaju wsich, weduczych ta zabłudszych!
Ta wid jich spraw ja ostoroń stoju.
Bahatyj ja wirszem, w bojach ne dużyj.
Łjubow’ju do błyżńoho,
Łjubow’ju do błyżńoho –
Na tim stoju.
Stoju ja ostoroń, czy dijsno ne potribni
Ci boli roz wirszowani moji...
Stojaw, dywywsja – poky ne wtoropaw.
Narod – oslip, ohłuch, sp’janiw.
Ot sramnych dił, ta ot reczej sołodkych.
I kresła pozołotych kupoliw –
Stupenjamy stajut' do tepłych kriseł!
Boże! Daj rozumu.
Widwedy swojich syniw
Ot jich złych spraw, ta ot jich dił ne bożych.

Ja znaju tak –
Mojim je te, szczo w meni ta na meni!
Tomu cych dniw ja ne spryjmaju nyni.
Tomu ja w tuzi, w boli.
W cij łychij hodyni.
Bo znaju tak –
Mojim je te –
Szczo w meni ta na meni.