Puszczeni prużywym, tuhym łukom,
W czornu pit'mu dzwinko połetiły
Kowani ohnystym łoki striły,
Czornu nicz rozkoływały zwukom.
Horda duma na czoli blidomu:
Des' sud'ba zachowana w bezmeżżi!
Błysk wohnju ciłuje hordi weżi,
Błysk wohnju na owali szołomu.
Nepobidna posestro Walkirij!
Czom cja striłka zbyłasja z dorohy,
Zabłukała w mij dałekyj wyrij?
Adże ja spiwec' samotnij,
Ne heroj, szczo peremih Łindwurma!
Ja łysz arfa – ja ne surma.

De zachowano twij bezcinnyj dar –
Kryłatu hostju z wistrjam zołotym?
Wełykyj swit. Ta radytys' ni z kym
Ne maje w ńomu mandriwnyj kobzar.
Wełykyj swite! Zamałyj twij chram
Dlja switłych żariw – zołotystych strił!
Stworju ż u serci druhyj neboschył,
Jomu w opiku skarb cinnyj oddam.
I wże idu wesełymy steżkamy
U swit, u swit – idu, nemowby pływ.
Nesu pisni, zmereżani kazkamy,
I powni żmeni neskinczennych dyw.
I wże idu wesełymy steżkamy
U swit, u swit – idu, nemowby pływ.
Torkaju struny wmiłymy rukamy,
Wony ż brynjat', jak usmichy tjatyw.

Hej, nesu ja kazky ta pisni,
Hej, mandruju wid chaty do chaty...
Ałe mre moje słowo kryłate
I mynajut' bez radoszcziw dni.
Des' u temnij peczeri na dni
Zmij pokław swoji cars'ki pałaty
I wiky wże te carstwo prokljate
Hłuszyt' łjuds'ki kazky ta pisni.

Pryjde czas. Wyrwu z sercja striłu!
Stane arfa naprużenym łukom,
I rozitnet'sja spiw zołotyj.
I na wkrytu kistkamy skału
Z dykym rewom smertelnym i hrjukom
Wpade mertwyj pobidżenyj zmij!