Pushcheni pruzyvym, tuhym lukom,
V chornu pit'mu dzvinko poletily
Kovani ohnystym loki strily,
Chornu nich rozkolyvaly zvukom.
Horda duma na choli blidomu:
Des' sud'ba zachovana v bezmezzi!
Blysk vohnyu ciluye hordi vezi,
Blysk vohnyu na ovali sholomu.
Nepobidna posestro Valkiriy!
Chom cya strilka zbylasya z dorohy,
Zablukala v miy dalekyi vyriy?
Adze ya spivec' samotniy,
Ne heroy, shcho peremih Lindvurma!
Ya lysh arfa – ya ne surma.

De zachovano tviy bezcinnyi dar –
Krylatu hostyu z vistryam zolotym?
Velykyi svit. Ta radytys' ni z kym
Ne maye v nomu mandrivnyi kobzar.
Velykyi svite! Zamalyi tviy chram
Dlya svitlych zariv – zolotystych stril!
Stvoryu z u serci druhyi neboschyl,
Yomu v opiku skarb cinnyi oddam.
I vze idu veselymy stezkamy
U svit, u svit – idu, nemovby plyv.
Nesu pisni, zmerezani kazkamy,
I povni zmeni neskinchennych dyv.
I vze idu veselymy stezkamy
U svit, u svit – idu, nemovby plyv.
Torkayu struny vmilymy rukamy,
Vony z brynyat', yak usmichy tyatyv.

Hey, nesu ya kazky ta pisni,
Hey, mandruyu vid chaty do chaty...
Ale mre moye slovo krylate
I mynayut' bez radoshchiv dni.
Des' u temniy pecheri na dni
Zmiy poklav svoyi cars'ki palaty
I viky vze te carstvo proklyate
Hlushyt' lyuds'ki kazky ta pisni.

Pryide chas. Vyrvu z sercya strilu!
Stane arfa napruzenym lukom,
I rozitnet'sya spiv zolotyi.
I na vkrytu kistkamy skalu
Z dykym revom smertelnym i hryukom
Vpade mertvyi pobidzenyi zmiy!