Pryspiw:
Roztikajet'sja switom rozpeczena ława,
Rozsypet'sja nebo u spałenych trawach,
W tuneli dumok majbuttjam ożyło
Use te, szczo kołys' nerealnym buło... (wes' kupłet – 2)

Swit zahoraw majże realno
Wslid prostjahaw meni ruky błahalno,
Pulsacija zir perechodyt' u szał,
Mozok narodżuje nowych prymar.
Dumka łetyt' u tuneli peczali,
Nowyj wytok czasu spirali
Wchodyt' u serce chołodnoju stallju,
Wse, szczo buło, znykaje za dallju.
Wicznist' mynuła majże realno,
Slid załyszywsja na dołonjach ostannich,
Sonce ostannich hałaktyk pohasło,
Wse stało inszym, szczo buło prekrasnym.
Żyttja rozkołołos' powilno nadwoje,
Myt' jak ułamok dwoch switiw,
Wse, szczo buło, wże stało banalnym,
Wse, szczo nebuło, – majże realnym.

Pryspiw

Nad sirymy chaszczamy kradenych sniw
Wmyrajut' naszczadky kołysznich witriw,
Kłaptyky sliw rozrizanych mnoju
Krużljajut' u tanci z mokroju młoju.
Ce majże jak marennja, czy obertannja,
Schoże na absołjutne proszczannja,
Wse, szczo nesprawżnje, znykne nehajno,
Ja wże ne tut majże realno.

Pryspiw (2)