Jak wse buwaje prosto – czas rozbywaje prostir,
Ruszyt' chymerni stiny mojich wydiń.
U pawutyni sonce zljakano zatripocze,
Tycho zitchne w rujinach wicznosti tiń.

Stomłeno skrypnut' dweri drewnich żywych misterij;
Oczi pohłyne morok, mertwa imła.
Ranok schowaje zori u switankowim mori,
Rosamy wytre poroch nicznoho skła.

Pryspiw:
Podywys' u morja czerez wikna perłyn!
Podywys' na snihy u połoni werszyn!
Podywys' u wikno, de zastyhła pit'ma!
Podywys' u wikno, de niczoho nema!

Kraplja wpade na tebe, son rozilljet'sja nebom;
Wże ne pobaczat' raju oczi wikon.
Ruky szukajut' switła, marjat' daremno witrom,
I, mow slipec', rydaje dim bez wikon.

Pryspiw (2)

Jak wse buwaje prosto – czas rozbywaje prostir,
Ruszyt' chymerni stiny mojich wydiń.
U pawutyni sonce zljakano zatripocze,
Tycho zitchne w rujinach wicznosti tiń.

Pryspiw