Bażannja pyty buwaje ne zawżdy,
zranku ochota napytys' wody.
Zapach iz rota, w żełudku sztil,
a w hołowi szeberchaje wczorasznij chmil.

W dumci łysz odne, – "Nawiszczo ja buchaw?"
I ne pam’jataju, nawit', z kym perespaw.
Ważko zaspokojity duszewnyj bol,
koły peczinku roz’jidaje deszewyj ałkohol.

Pryspiw:
Chtos' skaże: "A de ż tut humanizm?"
A łjudy chworijut' na ałkoholizm.
Stakan za stakanom w ruky berut'
i p’jut', p’jut', p’jut', p’jut', p’jut'...

Nemaje łohiky w dijannjach ałkoholika,
horiłka i pywo, tycho, robyt' swoje dywo.
Pyty tak bezbożno, bilsze ne można,
ałe choczet'sja żyty, znaczyt', treba pyty...

Pryspiw

Ne znaju chto tut wyhraw, i ne znaju chto prohraw.
Jakszczo ne wypyw zranku, znaczyt' deń propaw.
"Sowjety" ne postrojiły komunizm.
Bo w nych ne buło seksu, – a buw ałkoholizm.

Pryspiw