Sama ne podumała, naszczo –
Piszła i zabuwszy pro lito.
Ne werneszsja bilsze nizaszczo.
Powernesz nazad usi kwity...
Łitała, ne dumała w bezwisti –
Czekała powernennja raju.
Sumnymy dumkamy twerezosti.
P’janiła wid czornoho czaju.

Szcze tak dałeko do zymy i do moroziw.
Nawiszczo spomyny sumni, nawiszczo slozy.
Szcze tak dałeko do wesny, abo do lita.
I może chtos', ałe ne ja...
Podaryt' kwity.

Żodnoji bytwy ne wyhrała –
Kochannja z wijnoju zriwnjawszy.
A ty sama sebe iz domu wyhnała.
U duszu niczoho ne wzjawszy.
Takoho czudowoho lita,
Dawno wże u mene ne buło.
Ciłyj swit chotiw tobi podaryty,
A ty joho prosto ne czuła.