Hołos Twij –
Sribnyj, toneńkyj,
Dałekyj, zabutyj,
Zw’jazuje, schreszczuje, zmiszuje, budyt'.
Płacze tak bolisno –
Nikym ne pomiczenym, słowom w mynułe
Zdawłenym krykom.
Nosyt'sja, skyhłyt', sebe ne znachodyt'. Znaje łysze.
Szczo nemaje powerneń...
Wołossja Tobi spadaje na oczi, witer je obłyczczja znowu smijet'sja...
Witer.

Wse ce buło: i zapach, i kwiteń.
Wse ce ja znaju...
Szczo bude po tomu?
Ja ne wernusja, zahojeni rany,
Ne zaboljat' meni bilsze nikoły.
Nikoły.

Hołos Twij –
Sribnyj, toneńkyj,
Dałekyj, zabutyj,
Micniszaje w zwuci, trywożyt' i budyt'...
A Ty usmichajeszsja tilky oczyma?
Marysz dorohamy, soncem i nebom
Ruku prostjahnesz i znajesz, ne treba:
Bo koło wże projdeno do połowyny.
Wołossja Tobi spadaje na oczi, witer w obłyczczja znowu smijet'sja...
Witer...

Wse ce buło: i zapach, i kwiteń.
Wse ce ja znaju...
Szczo bude po tomu?
Ja powernusja wyhojuwat' rany,
Szczob ne boliły nikoły, nikoły.
Nikoły...