Pusto w switi, nide nema nikoho,
Szczob wpasty razom, a czy pidnjatys' whoru.
I hołodnym łysze błukaty temnym mistom,
Szczob spokij znajty abo czyjes' prezyrstwo.
Na stinach brudnych iz starodawnich szcze czasiw
Pobaczyty toj podych, jakoho tak chotiw
Todi, koły małym szcze buw, pro szczos' szcze mrijaw,
Ałe zasnuw toj rozum, a ja niczoho i ne wdijaw.
Ta bajduże, prohraje potim woroh wse odno,
A zaraz poczynaju z toho, szczo łajnom
Nazywajut' inszi ta dlja mene mriji,
Ałe nichto z tych mas czomus' ne rozumije...
Propało wse i ja wże na kolinach,
Chocza kazaw, chocza j ne pidkorywsja.
Ta rozpacz wse ce, ważkist' szljachu, może hrich
I nema tijeji, jaka by kraszczoju buła za wsich.

Pryspiw:
Ja błahaju, błahaju was ne treba!
Widdajte zbroju danu meni z neba!
I swidomist' zabłukanu w pusteli,
Pawutynnjam jaka małjujet'sja na steli... (wes' kupłet – 2)

Ta szansy je, ałe czomu spitknuwsja?
Chto kynuw szczos', czomu prosnuwsja,
Czomu łeżu, czy warto wzahali wstawaty,
Jakszczo łeżysz, hotowyj pomyraty?
Nawkoło łjudy, ce misto, nichto ne dopomoże,
Bo ce żyttja peretworyłos' w żachływi perehony.
I zrozumity nemożływo, nemaje toho słowa,
Jake pow’jazuje use, jake... Ta ne moja doroha
J żywu sered rujin i prawyt' tut bahatstwo,
I minjaty szczos' nema bażannja, nemaje czasu...
Napewno wsi tut syti, napewne, wsi bajdużi,
I tak łeżu ja wstaty bojaczys' i bojaczys' zasnuty.
Ta temrjawa ota na zło czomus' switlije,
I serce, jake bołyt', bołem zaraz hrije.
Stworyw ja syłu, wid syły, mabut', wpaw,
Małyj szcze doswid, poranena meta...

Pryspiw