Pusto v sviti, nide nema nikoho,
Shchob vpasty razom, a chy pidnyatys' vhoru.
I holodnym lyshe blukaty temnym mistom,
Shchob spokiy znayty abo chyyes' prezyrstvo.
Na stinach brudnych iz starodavnich shche chasiv
Pobachyty toy podych, yakoho tak chotiv
Todi, koly malym shche buv, pro shchos' shche mriyav,
Ale zasnuv toy rozum, a ya nichoho i ne vdiyav.
Ta bayduze, prohraye potim voroh vse odno,
A zaraz pochynayu z toho, shcho laynom
Nazyvayut' inshi ta dlya mene mriyi,
Ale nichto z tych mas chomus' ne rozumiye...
Propalo vse i ya vze na kolinach,
Chocha kazav, chocha y ne pidkoryvsya.
Ta rozpach vse ce, vazkist' shlyachu, moze hrich
I nema tiyeyi, yaka by krashchoyu bula za vsich.

Pryspiv:
Ya blahayu, blahayu vas ne treba!
Viddayte zbroyu danu meni z neba!
I svidomist' zablukanu v pusteli,
Pavutynnyam yaka malyuyet'sya na steli... (ves' kuplet – 2)

Ta shansy ye, ale chomu spitknuvsya?
Chto kynuv shchos', chomu prosnuvsya,
Chomu lezu, chy varto vzahali vstavaty,
Yakshcho lezysh, hotovyi pomyraty?
Navkolo lyudy, ce misto, nichto ne dopomoze,
Bo ce zyttya peretvorylos' v zachlyvi perehony.
I zrozumity nemozlyvo, nemaye toho slova,
Yake pov’yazuye use, yake... Ta ne moya doroha
Y zyvu sered ruyin i pravyt' tut bahatstvo,
I minyaty shchos' nema bazannya, nemaye chasu...
Napevno vsi tut syti, napevne, vsi bayduzi,
I tak lezu ya vstaty boyachys' i boyachys' zasnuty.
Ta temryava ota na zlo chomus' svitliye,
I serce, yake bolyt', bolem zaraz hriye.
Stvoryv ya sylu, vid syly, mabut', vpav,
Malyi shche dosvid, poranena meta...

Pryspiv