Ce ne misto kasztaniw i ne misto kwitiw,
Ce je mehapolis, ce je mehasiti.
Ce dwi krajiny po dwa bereha Dnipra,
Tut je rożewi mriji i je łjuds'ka bida.

Pidzemnymy tuneljamy ob’jiżdżaty dorożni zatory,
Słuchaty nowu istoriju, jak łjudej kydajut' zakony,
Hołosuwaty na trasi, szczob dojichaty do żytła,
Pidtrymaty sylnoho, widczuwszy – brechnja.

Tut hrajut' wse: wid komediji do dramy.
Tut zustrinesz wsich: wid swjatych do narkomaniw.
Tut bahato nacij, ałe odyn skażenyj rytm.
Zapłjuszczat' oczi łjudy – wałjuta nikoły ne spyt'.

Bilja starych budynkiw zrostajut' chmaroczosy do neba,
Potribni nowi ideji, mynułoho bilsze ne treba.
Tut narodywsja tałant, tut wirjat' w rozp’jattja Chrysta,
Ałe zołoto cinujut' bilsze, wono cinnisze Tworcja.

Pryspiw:
My chołodni, mow witer,
My jdemo bez rozdumu i dumok.
Ce znajut' nawit' dity,
W metropoliji ne łjubljat' pomyłok. (wes' kupłet – 2)

Ja huljaw wułycjamy c'oho mista chołodu,
I chołod ce ne wid snihu, ałe wid hołodu.
Łjudy c'oho mehapolisa zabuły pro Boże switło,
W jichnich sercjach banknoty, i za nych jichni mołytwy.

Ty czuw w bahat'och pisnjach pro systemu c'oho Wawyłona.
Ty baczyw wystawu, de aktory hrały ci roli.
Ja ne baczu potreby powtorjuwaty ce znowu,
Razom iz wamy ja choczu tworyty nowu istoriju.

Tak, ja wirju, szczo w kożnoho iz nas je pokłykannja,
Ja wirju, szczo my ne powynni załyszatysja tinjamy.
Czujesz, ja znaju, dlja czoho żyty na zemli,
Ja znaju, dlja czoho prokydatys' i dali jty.

Ja wirju, szczo kożen iz nas pokłykanyj łjubyty,
Adże nemaje na switi łjudyny, jaka b zmohła bez c'oho żyty.
Ałe poky, na żal, wse zowsim inaksze,
Łjudy ne łjubljat' łjudej, łjudy łjubljat' hroszi i baksy.

Pryspiw (2)