Pryspiw:
Boże mij myłyj, prosto daj meni syły,
Buty z Toboju, mij Boże, nazawżdy.
Boże mij myłyj, prosto daj meni syły.
Buty, mij Boże, tam, de je Ty.

Narodysja w Donbasi, w Makijiws'komu hetto –
Twoje żyttja ne bude sołodkym, brakuwatyme medu.
I probłema ne w tobi, probłema, szczo takych, jak ty, miljony,
Obezdołenych, stomłenych, złych, hotowych wzjaty w ruky zbroju.

Oliharch peretnuw meżu i banky wtratyły wsi kordony.
Socwybuch ne w kino, win może buty realnym wże s'ohodni
I probłema ne w papirci, probłema w sercjach narodu,
My łjubymo hroszi usi, my chwori, my chwori.

Pryspiw

Ważko żyty susidam pid’jizdu,
Kożnomu zdajet'sja, szczo inszyj je anarchistom.
Ja proty rosijs'koho szowinizmu i proty prymusowoji ukrajinizaciji,
Ja za powahu ta łjubow miż usima nacijamy.

Kożna łjudyna osobystist' ta kożen narod unikalnyj,
Polityky hrajut' w swoju hru, ałe nasz hołos wyriszalnyj.
Ukrajinci, rosijany, amerykanci, araby,
My je dity odnoho Bat'ka, nam treba perestaty wojuwaty.

Pryspiw

Probudys' nacija wid snu,
Ty zrozumij, je reczi cinniszi niż fast-fud,
Nam potribno, szczob łjubow ne załyszałas' w knyżkach,
Szczob carstwo switła buło w serci kożnoho iz nas.

Ałe łjudy buły slipi, hłuchi wid rodu,
Te, szczo baczyły my, wony ne powirjat' c'omu nikoły,
My budujemo swoje szczastja na czużych kistkach,
My cinujemo materialne, a ne duchownyj skarb.

My prosto marnujemo czas, my prosto marnujemo dni,
Boże, czujesz, szwydsze nas do sebe zabery,
Na cij hrisznij zemli my załyszyłys' sami,
Boże, czujesz, szwydsze nas do sebe zabery.