Pryspiw:
Iz zapłjuszczenymy oczyma stoju na kraju prirwy,
Witer sztowchaje, wyrynajuczy z-za spyny.
Ciłunky pryrody wdychnu na powni hrudy,
Cej swit dlja mene, tilky ja widsutnij.
U ńomu, u joho oczach, pryrodi, dijach,
Sebe szukatymu u prymarnych mrijach.
Ne znajdu – stworju, pocznu spoczatku,
U realnist' peretworju swoju kazku.

Serce w hrudjach b’jet'sja, prokłynaje swoji syły,
Czomu stilky mih ja, a teper zahynuw?
Swit stojit', krutjat'sja łysz joho osi,
Probaczyw uże wsich ja, ałe pam’jataju wse szcze j dosi.
Rul, doroha i słyz'ki kołesa...
Marno mczaty, wse odno błukaty budu des' tam.
Spokijna muzyka ta dyki rytmy doli
Mene wedut' i suprowodżujut' w dorozi.
Ja sam, odyn zawżdy buw j załyszusja samotnim,
Zate nikoły ne budu wseredyni porożnim.
Mij podych tepłyj, chołodna zbroja u kyszeni,
Bożewilnyj pohljad i odne pytannja "De ty?"
Prokynus' wranci, możływo zakochajus',
Potim poswarymos', rozijdemos' i ja tobi pryznajus'.
Zabudem wse abo odrużymos' neczajno,
Ałe, szczo bude ne smij poriwnjuwaty z wczorasznim...

Pryspiw

Dratuje wse, cej swit i joho fanaty – dity,
Kudy diwatys', jakszczo nema kudy sebe podity?
Diwczynu załyszu poky szcze ne nabrydła,
Taki prosti usi, banalna krow u żyłach.
"Szanownyj prezydente, ja choczu was ubyty,
Za wasz rachunok usi bezdomni zmohły b normalno żyty."
Kiłers'ka rusznycja naciłena w parłament,
Na prawdu cenzura, obhorodyłys' parkanom.
Parkan wysokyj iz kołjuczoho szcze j drotu,
Pid napruhoju, napewne, tomu schowaty zbroju,
Mabut', nam treba abo zabuty specialno
I nawczytys' żyty z toboju socialno.
Durni diwczatka a lja hłamurni suczky,
Hopota żinocza, jakszczo skazaty włuczno,
Dumajut', szczo harni i dlja nych ja zajwyj,
Droczyty na was ne budu, nawit', koły ja p’janyj!

Pryspiw (2)