Pryspiv:
Iz zaplyushchenymy ochyma stoyu na krayu prirvy,
Viter shtovchaye, vyrynayuchy z-za spyny.
Cilunky pryrody vdychnu na povni hrudy,
Cey svit dlya mene, tilky ya vidsutniy.
U nomu, u yoho ochach, pryrodi, diyach,
Sebe shukatymu u prymarnych mriyach.
Ne znaydu – stvoryu, pochnu spochatku,
U realnist' peretvoryu svoyu kazku.

Serce v hrudyach b’yet'sya, proklynaye svoyi syly,
Chomu stilky mih ya, a teper zahynuv?
Svit stoyit', krutyat'sya lysh yoho osi,
Probachyv uze vsich ya, ale pam’yatayu vse shche y dosi.
Rul, doroha i slyz'ki kolesa...
Marno mchaty, vse odno blukaty budu des' tam.
Spokiyna muzyka ta dyki rytmy doli
Mene vedut' i suprovodzuyut' v dorozi.
Ya sam, odyn zavzdy buv y zalyshusya samotnim,
Zate nikoly ne budu vseredyni poroznim.
Miy podych teplyi, cholodna zbroya u kysheni,
Bozevilnyi pohlyad i odne pytannya "De ty?"
Prokynus' vranci, mozlyvo zakochayus',
Potim posvarymos', roziydemos' i ya tobi pryznayus'.
Zabudem vse abo odruzymos' nechayno,
Ale, shcho bude ne smiy porivnyuvaty z vchorashnim...

Pryspiv

Dratuye vse, cey svit i yoho fanaty – dity,
Kudy divatys', yakshcho nema kudy sebe podity?
Divchynu zalyshu poky shche ne nabrydla,
Taki prosti usi, banalna krov u zylach.
"Shanovnyi prezydente, ya chochu vas ubyty,
Za vash rachunok usi bezdomni zmohly b normalno zyty."
Kilers'ka rushnycya nacilena v parlament,
Na pravdu cenzura, obhorodylys' parkanom.
Parkan vysokyi iz kolyuchoho shche y drotu,
Pid napruhoyu, napevne, tomu schovaty zbroyu,
Mabut', nam treba abo zabuty specialno
I navchytys' zyty z toboyu socialno.
Durni divchatka a lya hlamurni suchky,
Hopota zinocha, yakshcho skazaty vluchno,
Dumayut', shcho harni i dlya nych ya zayvyi,
Drochyty na vas ne budu, navit', koly ya p’yanyi!

Pryspiv (2)