Synij misjac'* chymernoju hroju
oprominyw uzor na wikni,
I rydaje rojal za stinoju
pro dałeki zahubłeni dni.

Od rydań tych zapłakaty można,
Proszu serce moje ne mowczy,
Chtos' na kławiszi duszu trywożnu
wyływaje slozamy wnoczi.

Pryspiw:
Prosty meni cej raz ostannij,
W prostij duszi czuttja pusti,
Ce wse iłjuziji jiji kochannja,
Prosty meni, a ja – tobi. (2)

Szczo zhubyw ty i szczo ja zhubyła,
Szczo trywożyt' tak duszu moju,
Zwukiw cych zaczarowanu syłu
ja wse dużcze i dużcze łjubłju.

Ałe raptom rydannja zminyła
Pisnja szczastja, mow sjajewa tiń,
Moju duszu na ohnennych kryłach
ponesła w hołubu dałecziń.

Pryspiw (3)