Za obrijem obrij, za obrijem dal,
Bezmeżna, zapłutana zhubna peczal.
Za obrijem swyszczut' chołodni witry,
Łetjat' w kruhowert' netrywkoji imły.
Ja swit nezdijsnennyj u sni swomu wzriła.
I szczyro, bezhłuzdo duszeju zradiła.
Toj swit buw prekrasnyj, usmichnenyj, łehkyj,
Szczasływyj, czariwnyj, ałe tak dałekyj.

Pryspiw:
Bezmeżnyj, prekrasnyj, usmichnenyj, łehkyj,
Szczasływyj, czariwnyj, ałe tak dałekyj.
Bezmeżnyj, prekrasnyj, usmichnenyj, łehkyj,
Szczasływyj, czariwnyj, ałe tak dałekyj.

Za obrijem slozy, za obrijem smich,
Za obrijem kwołyj, spotworenyj hrich,
Za obrijem switło, za obrijem deń,
Oswitłenyj dykym potokom idej.
Bezmeżnyj, oswitłenyj połum’jam harnym,
Dlja mene nazawżdy zakrytyj, neznanyj.
Ta sonce rankowe mij son perebyło
I swit u prominni swojemu wtopyło.

Pryspiw

Bezmeżnyj... Prekrasnyj...

Za obrijem obrij, za obrijem dal,
Bezmeżna, zapłutana zhubna peczal.
Za obrijem swyszczut' chołodni witry,
Łetjat' w kruhowert' netrywkoji imły.

Pryspiw

Ałe tak dałekyj...