Oj polja, wy, polja, wy, turec'ki polja.
A na etich poljach urożaju nema.

Tilky wyrosła odna kuczerjawa werba,
A pod etoji werboj sołdat wbytyj łeżaw.

On ubyt ne sowsjem – tjażko ranenyj buw.
Hołowa u niho wsja porubłenaja.

Hołowa u niho wsja porubłenaja,
Biła hrud' u ńoho wsja posjeczenaja.

Na hrudi u niho jarkyj chrest zołotoj,
A w nohach u niho stojaw koń woronoj.

– Och ty koń, ty, moj koń, oj towarysz ty moj,
Oj biżysz ty, moj koń, na Kubań domoj.

Ta ne skazywaj, koń, szczo ja wbytyj łeżu,
A skaży ż ty, moj koń, szczo żenatyj chożu.

Ożeniła minja pulja bystraja,
A zwinczała minja sablja ostraja.

A bojary ż buły – wsi snarjady buły,
A niwjesta buła – mat' syraja zemlja.