A w nediłju rano, szcze sonce ne schodyt',
Wże mołodyj żownjar, hej, po kasarni chodyt'.

Po kasarni chodyt', w rukach szabłju nosyt',
W pana kapitana, hej, na urlop sja prosyt'.

– Pane kapitane, pusty m’ja dodomu,
Bo-m łyszyw diwczynu, hej, szczo tużyt' za mnoju.

– Puszczu ja tja, puszczu, ałe ne samoho,
Skażu osidłaty, hej, konja woronoho.

Skropyw doszcz dorohu iz Stryja do Ł'wowa,
W konyka widpała, hej, zołota pidkowa.

Ne żal my pidkowy, szczo sja zahubyła,
Łysz żal my diwczyny, hej, szczo sja zażuryła.

Zażuryłas' rewne mołoda diwczyna:
Odna zostałasja, hej, jak w poli byłyna.