I
Zaraz wże tak pizno, szczo skoro bude rano
Dajte, rozpowim ja wam pro staroho rastamana
Może, ce buło u misti Charkiw, a może sered polja
Może, biłyj snih todi łeżaw, a może biłyj puch, szczo nakydały topoli

Ce buło na perechresti. Jak? Jak? Krossrouzd!
Może, łjulku win todi paływ, a może papirouz
Może, daw meni kowtnuty czystoho ozonu
Ja widrazu zrozumiw – kryczaty bilsz nema rezonu

Może, ce buw surżyk, a może idisz
Ja rozczuw łysze dwa słowa – Nou Kipisz

II
Może, win zrobyw – tak, a może win zrobyw os' tak
Proszu ja, wy meni powirte, bo to buw dobryj znak
Znak, szczo czas nam sisty razom z wamy, pohraty trochy
Pry czomu hraty tycho, szczob daty sobi spokij

Ja piszow, mene pytały: szczo z toboju? jak ty?
I z tych pir ja ne kryczu, ja wykładaju fakty
Nou-Nou Kipisz – ja poczuw wid rastamana
A zaraz wże tak pizno, szczo skoro bude rano

Może, ce buw surżyk, a może idisz
Ja rozczuw łysze dwa słowa – Nou Kipisz