I
Takyj weczir buwaje raz na rik
Miljard na eru. P’jat' na czołowiczyj wik
Bereh okeanu, hitara na pisku
I ja choczu skazaty, szczo szukaw same taku

Wona z inszoji krajiny, nam brakuje sliw
Amury koło soncja prypynyły spiw
Striły zahostryły, naweły prycił
Ałe pidnjawsja witer, zastyw jim oczi pył

Buły my na prycili, tu me monque, mon amie
Pro te, szczo ne widbułosja, szkodujemo sami
Czomu pizno rozumijesz, jak majesz, to trymaj
Ja ce nikoły ne zabudu. Hitaro, hraj

II
Łito. Nicz. Pioners'kyj tabir.
Persza pisnja. Perszyj ałkonapij
Kari oczi, jim majże czotyrnadcjat'
Toj, chto keruje, uwimknuw powilni tanci.

My bilja wohnju, hrijemo dołoni
Palci prahnut' opynytysja w połoni
Pisnja pozabułasja, ałe łyszywsja hruw
Jak że jiji zwały? Ja zabuw.

Ja zabuw wse, te szczo ważyło
Ja zabuw, ja zabuw
Wse, szczo sam widczuw ja nażywo
Ja zabuw, ja wse zabuw

III
Pohano – ne nazawżdy. Nazawżdy – nijak
Ałe proszu, ty ne dumaj, szczo wyjde same tak
Ty pryhadaj ti myti, koły sonce u zeniti
Koły wy nesamowyti, do kincja widkryti

Bo potim bude pizno, potim stane złe
Spljat' amury kljati, ne czujut' mene
Ty też mene ne słuchaj, prosto pam’jataj
Ne zabuwaj niczoho. Hitaro, hraj