Sonce kydaye zhory palyuchym prominnyam
I ya proshchayus' z betonom, ya proshchayus' z kaminnyam.
Ya vtikayu tudy, kudy dorohy ne znayu,
Ya vtikayu tudy, de mene nichto ne chekaye.
V obiymy pryrody... Tam, de malo narodu,
Tam, de chystaya voda, nedotorkana vroda.
Tam, de lystya zelene, tam, de travy duchmyani,
Tam, de zori vnochi, tam, de zranku tumany.
Lisamy, yaramy hrebu za hrybamy,
Hrebu za hrybamy yaramy, horbamy.
U lisi blukayu, shchos' pid nohamy shukayu.
Shcho znachodzu – beru, shcho beru, te z’yidayu.
Ozyrnusya dovkola, dusha rozillyet'sya.
Vidchuvayu, yak serce v hrudyach radisno b’yet'sya.
Pobizu do vody, poshukayu slidy
Lyudey, shcho do mene chodyly syudy,
De

Pryspiv:
Bucha, bucha, bucha, chaka, chaka, chaka!

Ne znayuchy brodu ya polizu u vodu –
Zapirnu z holovoyu v cyu pryyemnu procholodu.
To raptom holosno kryknu, to pid vodoyu znyknu,
To buty bez odyahu nad bezodneyu zvyknu.
Ya lezu na pisku i prominnya po pysku
Tancyuye, nenache pid muzyku dysko.
Ya pochervoniyu, zovsim ne mayuchy soromu –
Zavdyachuyu cym lysh prominnyu prozoromu.
A tam za ocheretom divchata spochyvayut'!
Na nych, yak i na nas, zovsim odyahu nemaye!
Ta ya ta moyi druzi na nych uvahy ne zvertayem –
Sebe vid daremnoyi spokusy retelno zberihayem.
I, soromno skazaty, my prodovzuyemo hraty
Bez usyakoho azartu v azartni ihry v karty.
A hormonalni ihry my popalymo v bahatti.
My v harmoniyi z pryrodoyu i c'oho nam dostatno
Tam, de

Pryspiv

Dobra titonka Tetyana rozbudyla mene rano.
Ya pidnyavsya ta zibravsya pryamuvaty do rybstanu.
I chay z neba doshch zakrapav ya lyakatysya ne stanu,
Pochalapayu potrochy – ne cukrovyi, ne roztanu.
Po dorozi trava, na travi tiy rosa.
Davno po tiy travi ne hulyala kosa.
A ya dali pidu, v ocheret-lobodu...
Poshukayu, mozlyvo, shchos' cikave znaydu.
Tam Babyna hora, u tiy hori – nora,
Malesenka, suchesenka, zruchnesenka dira.
Na tiy hori obidayu, u tiy nori vecheryayu,
A lyudy tu noru nazyvayut' pecheroyu.

A yak budemo vertaty, budemo holosno spivaty –
Tak, shcho luna tiyeyi pisni pide po svitu mandruvaty.
Cya zemlya sercya i dushi nashi napuvaye svitlom,
Toz nam ye chomu radity, bo my zemli ciyeyi dity –
Dity

Pryspiv