Schodyat'sya na nebi zironky,
Misyac' yasnyi solodko zitchaye.
Pomachom mahichnoyi ruky
Nich na vse tumanu napuskaye.
Schlypuye nad stezkoyu verba,
Viyet'sya chuzoyu storonoyu.
V lozy povplitalasya bida,
Pisnya yiyi spovnena zurboyu.

Pryspiv:
Tam, de sonce sidaye,
De kray neba palaye,
De zyvut' moyi sestry
Y syva nenka moya,
Tam zemlya solov’yina,
Tam moya Ukrayina
I za neyu do skonu
Budu plakaty ya.

Dolenko nelyudyana moya,
Chom ty poznushchalas' nadi mnoyu?
Nashcho tychi vitonky moyi
Zrosyla bolyuchoyu slozoyu?
Nashcho nauchyla zabuvat'
Shum dibrov i pleskit chvyl dniprovych,
Ridnyi step – kvituchu blahodat'
Y let pisen na krylach vechorovych?

Pryspiv

Mabut', tak sudylosya meni:
Zsochnus' tut i nenky ne pobachu.
Moze, cherez ce ya navesni
Bilshe vs'oho schlypuyu i plachu?
Zemle, chay neridna ty meni,
Ta pohlyan, yak ya tyahnus' do tebe.
Zmyluys', rozstupysya, yak vvi sni
I pryimy, pryimy mene do sebe!

Pryspiv