Schodjat'sja na nebi zirońky,
Misjac' jasnyj sołodko zitchaje.
Pomachom mahicznoji ruky
Nicz na wse tumanu napuskaje.
Schłypuje nad steżkoju werba,
Wijet'sja czużoju storonoju.
W łozy powplitałasja bida,
Pisnja jiji spownena żurboju.

Pryspiw:
Tam, de sonce sidaje,
De kraj neba pałaje,
De żywut' moji sestry
J sywa neńka moja,
Tam zemlja sołow’jina,
Tam moja Ukrajina
I za neju do skonu
Budu płakaty ja.

Dołeńko nełjudjana moja,
Czom ty poznuszczałas' nadi mnoju?
Naszczo tychi witońky moji
Zrosyła bołjuczoju slozoju?
Naszczo nauczyła zabuwat'
Szum dibrow i płeskit chwyl dniprowych,
Ridnyj step – kwituczu błahodat'
J łet piseń na kryłach weczorowych?

Pryspiw

Mabut', tak sudyłosja meni:
Zsochnus' tut i neńky ne pobaczu.
Może, czerez ce ja nawesni
Bilsze ws'oho schłypuju i płaczu?
Zemłe, chaj neridna ty meni,
Ta pohljań, jak ja tjahnus' do tebe.
Zmyłujs', rozstupysja, jak wwi sni
I pryjmy, pryjmy mene do sebe!

Pryspiw