Domivko moya, miy chovnyk u vodach burchlyvych,
I prystan, i dolya, yaku sotvoryla sama.
Buvala v tobi ya neshchasna, buvala y shchaslyva,
Zhorala y smiyalas', ta vse z prozyla nedarma.

Pryspiv:
Domivko moya – prytulok nadiy,
Kolyska dushi u vinochku iz mriy,
Rozdollya dumkam i pam’yati slid,
I sutnist' moya ty, i miy rodovid.

V tobi ya chovalas' vid zloho nedobroho oka,
V tobi zativala hostey chorovody huchni.
U neba blakyt' i u dushi, vidkryti y vysoki,
Z vikonec' tvoyich provodzala ya v lyudy pisni.

Pryspiv

Domivko, koly zuravli zaberut' mene v nebo,
Koly zarydayut' moyi chryzantemy v sadu,
Ne plach, ne sumuy: upadu ya zoreyu do tebe,
I tycho do nih tvoyich dushu svoyu pokladu.

Pryspiv