U rodovomu zamku,
Des' miz zemleyu y nebom,
Z chmaramy naodynci,
Z zoryamy na samoti,
Zyv odynokyi hercoh –
Hercoh Velyke Serce,
Toy, shcho prysvyachuvav virshi
Zinci, naykrashchiy v zytti.

Zinku svoyeyi mriyi
Vin malyuvav v uyavi
Svitlymy farbamy lita, oseni i vesny.
Hercoh Velyke Serce,
Skupanyi doleyu v slavi,
Tak i ne zmih zustrity
Tu, shcho bentezyt' sny.

Yakos' na polyuvanni
Hercoh Velyke Serce
V pastku zahnav umilo
Hordu i niznu lan.
Ochi tiyeyi lani,
Nachi yasni ozercya,
Tycho yoho blahaly:
"Vbyi, ale ne poran!"

Hercoh Velyke Serce
Vychopyv luk i strily,
Hercoh u hrudy cilyv,
Shchob ne zavdaty muk.
Ale, Svyataya Divo,
Stalosya dyvne-dyvo,
Zbroya yoho krasyva
Vypala z duzych ruk...

...Hercoh Velyke Serce
Tycho molyvsya Bohu
I tamuvav tryvohu,
I ne chotiv smertey.
Hercoh Velyke Serce
Prosto ne znav do toho,
Shcho na zemli buvayut'
Lani z ochyma lyudey.