Tak nespodivano, tak romantychno,
Muzyka znovu meni nahraye
Pro nezabutnye, kazkovo-mahichne,
Pro veselkove dytynstvo moye.
Bilyi tuman yablunevoho sadu,
Radisnyi svit vesnyanoyi krasy,
V tychim sadu solov’yini rulady
I naydorozchi bat'kiv holosy.

Bilshoho shchastya ne varto y shukaty –
Sonyachnyi promin zastyh na shchoci...
Liva dolonya v doloni u tata,
Prava dolonya u mamy v ruci.

Yunosti chas bozevilno-shalenyi,
Chas pochuttiv i naypershych nevdach.
Tato kazav – "Ty shche, synku, zelenyi!
Mama prosyla – "Synochku, ne plach..."
Ya obrazavsya, tikayuchy z domu,
Yichni porady ya chuty ne mih,
Ta promynalo use – i potomu
Ya povertavsya na ridnyi porih.

Vsi my z rokamy stayemo mudrishi,
Zhaduyem chasto mynule svoye
I u nichniy zacharovaniy tyshi,
Pam’yat' zabuty pro nych ne daye.
Vse promynaye – i osin, i lito,
Tilky odne nam dano naviky:
Vsi my na bilomu sviti shche dity,
Doky zyvi nashi syvi bat'ky.