Oy vchora ya buv vypyvshyi, a s'ohodni nutko,
Da y pryishov ya do shynkarky, da y horilky chutko.

A shynkarka moloda za bidu ne znaye,
Tilky stala na porih, za hroshi pytaye.

Davay davay, ne pytay, bo malo ne zhynu,
Yak ne stane chym platyty – skynu kozushynu.

Yak ne stane chym platyty – skynu kozushynu,
A shynkarka za rukav, schovala v kylynu.

Vyishov bidnyi cholovik no v odniy sorochci –
Stoyit' bulka, oseledec', horilka v pivochci.

Yak vypyv vin, zakusyv vin, da y shche y z ponedilka,
Podyvyvsya u vikno – mabut' yide zinka.

Pryishla zinka na porih, na porozi stala,
Ledve ledve cherez plach dobryden skazala.

"Choloviche, choloviche, shcho zbo ce ty robysh –
Zinka hola, dity bosi, ty z do korchmy chodysh?!"

"Oy ty, zinko, ne svarys', idy vypyi charku,
Ta ne roby mezy lyudy izo mnoyu svarku!

Idy vypyi charku, ta y idy dodomu,
A yak chto bude pytaty – ne kazy nikomu.

A yak chto bude pytaty, to znay, shcho skazaty –
Pishov bidnyi cholovik hroshi zaroblyaty!"