Pryspiw:
Boh mij – moja syła!
Boh mij – moja nadija!
Boh mij – moja oselja!
I dlja N'oho zwuczat' nastupni kupłety. (wes' kupłet – 2)

Boh mij – wse, szczo meni treba,
Spiłkuwannja z Nym moja najbilsza potreba.
I darma, szczo mene ne usi rozumijut',
Możływo, wid waszoji ruky ja i zahynu.

Boh mij – moja wticha,
Koły nichto ne zrozumiw, Win rozumije.
Koły nichto ne probaczyw, Win probaczaje.
Koły wsi widstupyły, Win w swojich rukach trymaje.

Boh mij, ta szczo tam kazaty,
Win kraszcze niż można nawit' ujawljaty.
I ja bez N'oho i ne choczu, i ne możu żyty,
Adże chto jak Win mene zmoże łjubyty?

Boh mij mene ne łyszaje
I wicznist' iz nym na mene czekaje
I ja sama szczasływa łjudyna na zemli,
Tomu szczo meni choczet'sja buty z Nym.

Boh mij wicznyj, nezminnyj,
A ce oznaczaje, szczo ne perestane łjubyty,
I w N'omu ne możływo rozczaruwatys'
I komu, jak ne Jomu, meni pokłanjatys'?

Boh mij za mene rozp’jatyj,
Ja djakuju Jomu za joho hołhofs'ki rany,
Chto może dlja mene bilsze zrobyty?
Koho, jak ne Joho, meni chwałyty?

Pryspiw