Pryspiw:
Stomłeni oczi, zmuczeni duszi,
Tiło wtomyłos' wid nełjuds'kych strażdań.
Je szcze nadija, szczo budem dużi,
Nemaje wiry, os' czomu, os' czomu... (wes' kupłet – 2)

Stomłeni oczi, zmuczeni duszi,
Tiło wtomyłos' wid nełjuds'kych strażdań.
Je szcze nadija, szczo budem dużi,
Nemaje wiry, os' czomu żal!

Łiky dratujut', likarni rujnujut',
Wse załyszajte, wse tak, jak je.
Za szczo pokarannja nesty ja muszu?
Dumka pro ce, os' szczo pecze.

Riże na szmattja, bil napownjaje,
Pekło ta j hodi, szczo tut kazat'.
Baczyty bat'kiws'ke hore,
Maty, bat'ko – dowedet'sja dohljadat'.

Pryspiw

Ne hroszi, ne swit, ne nauka, ne liky,
Ne zdatni zminyty stanu moho,
Je relihija, a treba wira,
A chto ż prywede mene do Joho?

Ni, postrywajte, wiru ja maju!
W c'omu zwertanni wira wse-taky je,
Hospod' Isus, pro dopomohu błahaju,
Zbereży dlja sebe serce moje!

Daj syły kolinam, daj meni mowy,
Szczob prosławljaty wiczno Tebe.
Dusza moja do tebe łyne.
Jak dobre, szczo w mene wira je!

Pryspiw

Cja pisnja pryswjaczujet'sja wsim inwalidam i łjudjam prykutym do liżka. Pam’jatajte, u was je kraszcze majbutnje, jake u was nikomu ne widibraty.