...A wse-taky ja Was łjubyła,
łjubyła,
łjubyła!
I ce ne mynaje – chiba osidaje na dno...
Ja Was u sobi, mow kosztownu karafku, rozbyła –
I duszu, jak biłyj obrus, prosoczyło szczemływe wyno!
Wy kolir dały mojim mysljam, a obrazam tiło,
Zostawszys' – łysz szumom, jak more u muszli w uszu...
A jak tam nasprawdi buło – to jake komu, Hospody, diło!
Ważływo – jak bude.
A bude – jak ja napyszu.