Ja zawsze wdoma pomiż dnem i snom,
Tam, tepli wid zabaw, posnuły dity,
Tam łjubo starcjam pry wohni sydity,
Powytymy switinnjam, jak rjadnom.

Ja zawsze wdoma pomiż dnem i snom,
Tam weczorowi dzwony, i do noczi
Tam postati natomłeni diwoczi
Zawmerły nad jasnym krynycznym dnom.

A nad use – cja łypa za wiknom.
I wsi lita, szczo mowkły w nij wikamy,
Znow ożywajut' i teczut' hiłkamy
Na czujnij warti pomiż dnem i snom.