Koły ce wse skinczyt'sja,
Koły mene opustjat' w jamu,
U deń swojeji smerti ja budu duże p’janyj
Wid toho, szczo moje żyttja nemarno
Horiło i pałało tak jaskrawo

Tikaj... Z omany dijsnosti
Szukaj... Chocz trochy cilnosti
Zhoraj! Idy rujnuj swoje żyttja
Pam’jataj! Moral – brechnja

Kraszcze budesz baczyty zakrywszy mertwi oczi
Kraszcze budesz czuty wbytyj, bo chtos' tak chocze
Ne tikaj, bo wid sebe ne wteczesz...
Hłybsze dychaj i zbahnesz.

Wysoty!

Kraszcze budesz baczyty zakrywszy mertwi oczi
Kraszcze ne dywys' nikoły na tych, chto porucz
Treba prosto jty kudys', de tebe czekajut'
Treba prosto wmerty, bo tebe tak dawljat'

Wysoty!
W brudnych pidwałach
Dosjahnennja, szczo wymirjajut' stakanom

Use moje żyttja – pomyłky j kajattja,
Wijna dobra i zła, duchowna pustota.
Usi moji szljachy wedut' u nebuttja
W duszi mojij horyt' chołodne połum’ja

Ja toj, chto rujnuje prawdu
Ja sam, ta mene bahato
Mriji moji rozmyti tumanom
W bezhłuzdomu switi samoobmanu

Nadychatys' można tilky witrom
Napytys' kryżanoju wodoju
Tak ja zaslipłenyj prymarnym switłom
Znowu borjus' sam z soboju