Koły podych zhoryt' w tu ż samu myt'
Ja widczuju jak tiło triszczyt'
De toj, chto wse ce prydumaw?
De?! Win napewno spyt'.
Switło napownjuje budni
Stinky szkiry nahriti dawno
Triszczyny pokryły wse tiło
Bojus' aby ne wmerło wono

Rujnujem zemłju – Chto?! – My sami
Rujnujem nebo – Chto?! – My odni

Misjac' w pit'mi, sonce w bahni
Dumy moji jak na wijni
Nebo moje rodyłos' i dosi żywe na zemli
Rozpałjujem w hrudjach bahattja
Wsmoktujuczy w sebe zori
Płjujemo na te, szczo je zło
Protyłeżne szukajem nahori

Hodi prykydatys' durnym. Dosyt'!
Nikoły ne bud' tym, chto prosyt'!

Jak by ne chotiw – ne bude bez boju
Bij mij bude łysz sam z soboju
Nadiji moji rozmyti rikoju
Nebo! Moje zawżdy zi mnoju

Koły tiło moje w grunti hnyje
Mene chwyłjuwaty wse perestaje
Wse, szczo żyło pislja smerti
W dumkach na nebo sebe widdaje
Ja tak ne choczu w pustełju
Wohnyk zseredyny b’je
Dywljaczys' kriz' zemłju na chmary
Ja-ja-ja nacze je!

Ce tilky nacze... Bo... Mene nema
Ja hirko płaczu... Bo... Chmar nema

W łjuds'kych dumkach pereważno prach
Dywljaczys' na ce perepownjuje żach
Widczuttja meni pidkazuje, szczo myt' i zirwe dach
Wse nebo w mojich oczach, wsi zori w mojemu serci
Chto c'oho ne baczyt', dumajut' jak merci

Hodi prykydatys' durnym. Dosyt'!
Nikoły ne bud' tym chto prosyt'!

Jak by ne chotiw – ne bude bez boju
Bij mij bude łysz sam z soboju
Nadiji moji rozmyti rikoju
Nebo! Moje zawżdy zi mnoju

Nebo... Pohljań u wiczi
Nebo... Ne pokazuj spynu
Nebo... Ja ne proszu dwiczi
Nebo... Nikoły ne puskaj na mene swoju spynu