Koly ce vse skinchyt'sya,
Koly mene opustyat' v yamu,
U den svoyeyi smerti ya budu duze p’yanyi
Vid toho, shcho moye zyttya nemarno
Horilo i palalo tak yaskravo

Tikay... Z omany diysnosti
Shukay... Choch trochy cilnosti
Zhoray! Idy ruynuy svoye zyttya
Pam’yatay! Moral – brechnya

Krashche budesh bachyty zakryvshy mertvi ochi
Krashche budesh chuty vbytyi, bo chtos' tak choche
Ne tikay, bo vid sebe ne vtechesh...
Hlybshe dychay i zbahnesh.

Vysoty!

Krashche budesh bachyty zakryvshy mertvi ochi
Krashche ne dyvys' nikoly na tych, chto poruch
Treba prosto yty kudys', de tebe chekayut'
Treba prosto vmerty, bo tebe tak davlyat'

Vysoty!
V brudnych pidvalach
Dosyahnennya, shcho vymiryayut' stakanom

Use moye zyttya – pomylky y kayattya,
Viyna dobra i zla, duchovna pustota.
Usi moyi shlyachy vedut' u nebuttya
V dushi moyiy horyt' cholodne polum’ya

Ya toy, chto ruynuye pravdu
Ya sam, ta mene bahato
Mriyi moyi rozmyti tumanom
V bezhluzdomu sviti samoobmanu

Nadychatys' mozna tilky vitrom
Napytys' kryzanoyu vodoyu
Tak ya zasliplenyi prymarnym svitlom
Znovu boryus' sam z soboyu