Może za horamy switła peczal,
Może za lisamy smutok i żal.
A w mojemu serci smutku nema,
Ja joho prohnaty wmiju sama.

Pryspiw:
Wse, szczo buło, u mynułe
Potecze jak woda.
Chocz rozbyte moje serce,
Ałe to ne bida.
Podywłjusja ja na nebo –
Tam bahato zirok.
Pozbyraju ji do sebe
I pidu u tanok.

Może za horamy padaje snih,
A za lisamy ne wydno dorih.
A w mojij duszi kwitne wesna,
Kolorowi mriji, wira micna.

Pryspiw

Może chtos' u horach wże wysoko staw
Abo u lisach dawno zabłukaw.
A u mene swij ne zwidanyj szljach,
U duszi łjubow i wohnyk w oczach.

Pryspiw