Baczyw u sni
misto ja nikym nezhadane,
Nad mistom pływ
u czowni szljachom nerozhadanym.
Kriz' hład' wody
widczuwałosja podych spokijnych sniw,
Chtos' w dałyni
czudnu pisnju bezkrajnju na wołju ływ.

Ne widriznyt':
czy zirok to w wodi widobrażennja,
Czy mista wohni,
ałe szczos' tak nespynno wrażuje.
Sywyj poet
szczos' staranno wywodyw swojim perom,
Win znaw sekret,
jak zminyty na kraszcze cej swit kruhom.

I czowen mij
porynaje zi mnoju w bezmeżnu syń,
Sercem swojim
widczuwaju neznanu ja tu hłybyń.
Ja by zberih
wsju widradu narodżenych czuttiw,
Ałe deń na porih,
win chowaje son, win wołodar sniw.