W sumnij istoriji bahato lit
Hortaw win u nedoli dni,
Ałe baczyw w marennjach bezżurnyj swit,
Dywo-lis tajemnyj – uwi sni.

Czerez żurbu, czerez dołynu sliz,
Sered omany zhubnych czar
Jde proczanyn, w temrjawi szukaje lis,
Muczyt' joho marno sprahy żar.

I pawutynnja szyjut' na wustach,
Dołoń dajut' słyz'ku, jak lid,
Rozdoriżżja pyszut' na joho oczach,
Ałe win ruszaje w dywnyj swit.

Mynut' wsi bezwidradni czorni dni,
Ta szczezne tuhy tiń z dorih,
I bezżurnyj pered nym postane swit,
Toj, szczo w serci win swojim zberih.