Bachyv u sni
misto ya nikym nezhadane,
Nad mistom plyv
u chovni shlyachom nerozhadanym.
Kriz' hlad' vody
vidchuvalosya podych spokiynych sniv,
Chtos' v dalyni
chudnu pisnyu bezkraynyu na volyu lyv.

Ne vidriznyt':
chy zirok to v vodi vidobrazennya,
Chy mista vohni,
ale shchos' tak nespynno vrazuye.
Syvyi poet
shchos' staranno vyvodyv svoyim perom,
Vin znav sekret,
yak zminyty na krashche cey svit kruhom.

I choven miy
porynaye zi mnoyu v bezmeznu syn,
Sercem svoyim
vidchuvayu neznanu ya tu hlybyn.
Ya by zberih
vsyu vidradu narodzenych chuttiv,
Ale den na porih,
vin chovaye son, vin volodar sniv.