Oj u połju ta kedryna stojała,
A na tij kedryni
Ta j zozulja kuwała.
Wona ne kuwała,
Wona prawdu kazała,
Oj szczo maty swoho syna
Ta j u wijs'ko wyrjadżała.
– Oj idy, synu,
Ta j za ridniji brattja,
Dadut' tobi, mij synoczku,
Hosudarskeje płattja.
– Woliw by ja, moja maty,
Krutu horu łupaty,
Niż na sebe, moja maty,
Hosudars'ke płattja braty.
Krutu horu łupajuczy,
Ta ja stanu spoczynu.
Hosudars'ke płattja wzjawszy,
To nawiky zahynu.
Oj zahynu, moja maty,
Oj zahynu, zahynu,
Pryjmy ż moju diwczynońku
Ta j za ridnu dytynu.
– Oj ne taja, mij synoczku,
Ta j hodyna nastała,
Szczob czużaja dytynońka
Ta j za ridnuju stała.
Oj ide piweń na sidało
Oj ta każe: "Ko-ko-riku!"
– Ne spodiwajsja mene, maty,
Aż do samoho wiku.