Oj nadijszła czorna chmara,
Hej, nadijszła synja.
Porodyła bidna wdowa
Choroszoho syna.
Porodyła ż wona joho
Temneńkoji noczi.
Dała jomu biłe łyczko
Szcze j czorniji oczi.
– Rozwywajsja, suchyj dube,
Zawtra moroz bude.
Izbyrajsja, wdowyn synu,
Wzawtra pryjom bude.
– Ja morozu ne bojusja,
Zaraz roziw’jusja.
Ja pryjomu ne bojusja,
Sej czas izberusja.
Prykropljajte dorożeńku,
Szczob sja ne kuryła.
Rozważajte, bidnu wdowu,
Szczob sja ne żuryła.
Jno pryjichaw pid worota,
W pojas pokłonywsja:
– Wybaczajte, dobri łjudy,
Może-m z kym swarywsja.