Oj powij, witrońku, na moju switłońku
Z toho kraju, zwidky myłu maju.

Witrec' powiwaje, switłońku mynaje.
Des' myłaja wże inszoho maje.

Po sadoczku chodżu i konyka wodżu.
Do konyka tycheńko howorju:

– Oj konju ż mij, konju, konju woroneńkyj,
Porad' mene – ja szcze mołodeńkyj.

Czy łysty pysaty, do diwczyny słaty,
Czy samomu sisty odwidaty?

Oj pryjichaw myłyj do myłoji w hosti,
A w myłoji wes' dwir na pomosti.

– Dlja koho ż ty, myła, toj dwir buduwała?
– Oj dlja toho, szczo wirno kochała!

A wzjaw myłyj myłu za biliji boky
Kynuw jiji u Dunaj hłybokyj:

– Oj płyny ż ty, myła, tychoju wodoju,
Ne maw że ja kochannja z toboju...